دو پرنده روی درختی نشسته بودند. مردی را نگاه میکردند که منتظر بود. بعد از یک هفته زن آمد. نگاهی انداخت و رفت. مرد کوله بارش را بر دوش گرفت و از طرف دیگر رفت.
پرنده اول به دومی گفت :" کاش این طور نمیشد" پرنده دوم با تعجب سری تکان داد.
من آن درخت بودم. درخت بودن هم بخشی از زندگی است.
۵ نظر:
درخت بودن شاید بیشتر زندگی است!
derakht boodan tamame khoshbakhtie
الان رستم با درخت بودن ارضا شد، رستم بیا بکارمت تو خاک؛ کم کم ریشه در میاری درخت میشی!موافقی؟
nemidunam chera az avvlesh ke shoru karda be khundan tasvire ye derakhte lokhte bi shakho barg umad jelo chesham!
با حال بید! ا
ارسال یک نظر