من فکر میکنم،
که تمام ای لحظه های عاشقانه را باد،
بی آنکه به انحنای نفس گیر جاده ها تن بساید،
با خود به انتهای جهان برده است.

من،
نفس میکشم
به جاده نگاه میکنم که میان پاهایم میلغزد
و خودم را منحنی میکنم، به نام نامی تمام انحناهای جهان
من فحش میدهم./