دستان ما به هم نمیرسند،

ما کش و قوس میرویم، اما به هم نمیرسیم،

هم را پیدا نمیکنیم.

ما بیدار نمیشویم،

اگر هم که بتوانیم بخوابیم،

ما خواب نمیبینیم

ما به گا نمیرویم،

گا به ما میرود و ما رویش میکنیم

دستهامان به هم که پیوند میخورند

نفسهامان که هم را پیدا میکنند

لبهامان که انتظار میکشند

زمان که می ایستد

ما هم را میپرستیم

وقتی که خلسه ی حضور

دهان را قفل میکند!